Archive for category: تازه های پزشکی

آیا می دانستید می توانید مشکلات کبدی تان را با بررسی نحوه بازدمتان تشخیص دهید و علائم اولیه ناراحتی های کبدی در بازدم افراد نهفته اند.

مطالعات محققان دانشگاه بیرمنگام انگلیس نشان می دهد که از طریق آزمایش تنفس و بررسی بازدم می توان بیماری های کبدی را در مراحل اولیه تشخیص داد.

محققان از سال های گذشته به این موضوع پی برده بودند که بوی بازدم افراد مبتلا به بیماری های کبدی با افراد عادی متفاوت است؛ از این رو این تفاوت زمینه را برای تحقیقات بیشتر فراهم کرد.
به گزارش ساینس، بر اساس این مطالعه، سطح بالای ترکیبی به نام لیمونن در بازدم، می تواند نشانه ای از سیروز کبدی در مراحل اولیه باشد.
سیروز کبدی حاصل التهاب مزمن بافت کبد است که سبب اختلال در عملکرد کبد می شود. این بیماری می تواند منجر به سرطان و نارسایی کبد شود.
لیمونن یک ترکیب طبیعی است که در میوه ها و سبزی ها، به ویژه در مرکبات یافت می شود. همچنین این ترکیب در لوازم آرایشی، عطر و محصولات بهداشتی وجود دارد.
وجود این ترکیب در بازدم یکی از مهمترین نشانه های سیروز کبد در مراحل اولیه است؛ سنجش لیمونن با استفاده از طیف سنج جرمی انجام می شود. محققان احتمال می دهند که وجود این ترکیب در بازدم، به دلیل سوخت و ساز ناقص لیمونن باشد.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که میزان این ترکیب در بازدم افرادی که پیوند کبد شده اند، کاهش می یابد.
بیماری های کبدی تا مراحل پیشرفته هیچ علامتی ندارد و بیمار با مشاهده علایمی مانند خستگی، زردی، خونریزی، تورم، کبودی، احساس گیجی و حالت تهوع، به پزشک مراجعه می کند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، سیروز کبدی دوازدهمین علل مرگ و میر و پنجمین عامل مرگ افراد 45 تا 54 ساله در آمریکا است.
مطالعات انجام شده در اوایل سال جاری نشان می دهد که سیروز کبدی بسیار شایع تر از آن است که تصور می شد؛ میزان ابتلا به این بیماری در آغاز امسال در آمریکا حدود 400 هزار نفر پیش بینی می شد اما این مطالعان نشان داد که آمار واقعی حدود 633 هزار نفر است.
مطالعات صورت گرفته در انگلیس نشان می دهد که بیماری های کبد در دهه های اخیر افزایش یافته و سومین عامل مرگ زودرس است.
مهمترین علت بروز سیروز کبد، مصرف الکل و دخانیات است.
نتایج این تحقیقات در نشریه EBioMedicine منتشر شده است.

ایرنا

براي ورزشکاران و به خصوص آنهايي که بدنسازي کار مي‌کنند مصرف پودر و مکمل ورزشي يک اتفاق طبيعي است.ورزشکاران حرفه‌اي مدعي‌اند مصرف پروتئين روي عملکرد آنها هنگام ورزش تاثير مثبت مي‌گذارد و قدرت آنها را بيشتر مي‌کند. در بين اين مکمل‌ها، پودر پروتئين بي‌ضررترين مکملي است که يک ورزشکار مي‌تواند مصرف کند با اين همه بعضي از پودرهاي پروتئين نه تنها هيچ سودي براي بدن ورزشکار ندارند بلکه مي‌توانند سلامت او را به خطر بيندازند. سايت livestrong در گزارشي به قلم کارلي شونا، به مضرات استفاده از پودر پروتئين اشاره کرده است:

1. مشکل گوارشي: تعدادي از معروف‌ترين برندهاي توليد پودر پروتئين از موادي استفاده مي‌کنند که مربوط به پروتئين موجود در شير است. اگر چه اين پودرها قند کمتري نسبت به شير و ساير مواد غذايي توليد شده از شير دارند اما آنها مي‌توانند براي افرادي که مشکل قندي دارند، مضر باشند. مواد به کار رفته در ساخت پودر پروتئين، جدا از آنکه دل درد بدي را به وجود مي‌آورند، سيستم گوارشي را به وحشتناک‌ترين شکل ممکن به کار مي‌اندازند! منظورمان را که متوجه شديد!

2. خطر سرطان: در پروتئين سويا ماده‌اي به نام فيتواستروژن وجود دارد که بايد در مصرف آن کاملا احتياط کرد. اگر اين ماده به درستي مصرف شود، بعيد است مشکلي براي بدن به وجود بيايد اما زياده‌روي در استفاده از پروتئين سويا احتمال ابتلاي ورزشکاران به سرطان را زياد مي‌کند. اين سرطان بيشتر سراغ خانم‌ها مي‌آيد و در صورت افراط در مصرف پروتئين سويا، احتمال ابتلا به سرطان سينه وجود خواهد داشت.

3. فلز نخوريد: برخي از مکمل‌هاي پروتئيني حاوي ترکيبات خطرناکي به ويژه فلزات سنگين مانند آرسنيک، جيوه، سرب و کادميوم هستند. نتايج بررسي‌هايي که روي 15 نوشيدني پروتئينه انجام شده، نشان مي‌دهد که برخي از اين نوشيدني‌ها به دليل داشتن اين ترکيبات، سلامتي را با خطرات جدي رو به رو مي‌کنند. استفاده از پودري که حاوي اين مواد است عوارضي نظير يبوست، خستگي، سردرد و درد عضلاني را به همراه خواهد داشت.

نکاتي براي مصرف درست چربي‌سوز

فترموژنيک به زبان ساده‌تر يعني چربي‌سوز. ترموژن به توليد گرما در بدن اطلاق مي‌شود. اين پديده نيز باعث افزايش متابوليسم يا همان سوخت‌وساز بدن مي‌شود و به اين ترتيب انرژي مي‌سوزانيم. ترموژيک براي آنهايي که به دنبال سوزاندن بيشتر چربي‌هاي بدنشان هستند يک مکمل ويژه محسوب مي‌شود. سايت bpisports به آنهايي که قصد استفاده از اين مکمل را دارند، توصيه هايي کرده که در ادامه مي‌خوانيد:

1. آب، زياد بنوشيد: براي آنهايي که چربي‌سوز مصرف مي‌کنند، نوشيدن آب اهميتي بسيار زياد دارد. ديگر همه در جريان مضرات کم نوشيدن آب هستند. اين کار باعث کم آبي در بدن مي‌شود که نتيجه‌اش کاهش سوخت و ساز بدن است. اين عوامل دست به دست هم مي‌دهد تا به جاي آنکه وزن کم کنيد و لاغر شويد، سايز دور شکمتان بيشتر شود.

2. زياده‌روي نکنيد: آن اطلاعاتي که پشت شيشه يا قوطي مکمل نصب شده و مربوط به حد مصرف مکمل است، جنبه تزئيني و نمايشي ندارد و قرار نيست هر کسي تفسير خاص خودش از آن را داشته باشد. اگر روي جعبه نوشته يک قرص براي روز و يک قرص براي شب حتما دليلي پشت آن وجود دارد و بايد آن را انجام داد و گرنه نتيجه برعکس مي‌گيريد. پس لطف کنيد و پزشک خودتان نشويد و به تشخيص خودتان، مکمل مصرف نکنيد.

3. بهترين مکمل را انتخاب کنيد: قرار نيست مکمل‌ها روي همه نتيجه يکساني داشته باشد و هر کسي با توجه به وضعيت بدنش واکنش متفاوتي نسبت به مکمل و مواد ترکيبي آن خواهد داشت. در چربي‌سوز، داروي محرکي به نام کافئين به کار رفته و اگر بدنتان به کافئين عادت نداشته باشد، ممکن است خواسته‌اي را که از مصرف چربي‌سوز داريد، به بهترين شکل ممکن دريافت نکنيد. پس حتما سراغ مکملي برويد که ترکيبات به کار رفته در آن با بدن شما سازگار است.

4. استفاده در زمان درست: براي گرفتن نتيجه خوب از مصرف چربي‌سوز بايد بدانيد که چه زماني بهترين تايم استفاده کردن از آن است. بيشتر چربي‌سوزها بايد در زماني مصرف شوند که شکم، خالي است يعني اول صبح بهترين زمان ممکن براي خوردن چربي‌سوز است پس خواهشا به مواردي که روي جعبه مکمل درج شده، دقت کنيد.

5. ورزش هوازي را فراموش نکنيد: براي چربي‌سوزي، ورزش‌هاي هوازي بسيار مهم است. درست است که تمرين کردن و رژيم غذايي مناسب هم اهميت دارد اما نقش هيچ کدام از آنها به اندازه ورزش‌هاي هوازي، حياتي نيست. بسياري از ورزشکاران صبح زود و قبل از شروع انجام تمرينات هوازي، چربي‌سوز مي‌خورند تا انرژي لازم براي ورزش کردن را داشته باشند.

رامين طبرسي

منبع: روزنامه سپید

هپاتیت انواع مختلفی دارد و عملکرد ویروس در هر نوع متفاوت است. هپاتیت A یا حاد، قابل‌درمان است اما هپاتیت های نوع BوC مزمن هستند و بهبود ندارند و ویروس تا آخر عمر در کبد بیمار باقی‌می‌ماند. هپاتیت، برخلاف بیماری‌هایی مثل دیابت که بعد از گذشت 15-10 سال و پیشرفت بیماری، بیمار را دچار علائم پوستی می‌کنند، از همان ابتدای کار با ضایعات و علائم پوستی همراه است.

در هپاتیت، مخصوصا انواع حاد مثل هپاتیتA ، علائم پوستی اولیه شامل تغییر رنگ پوست و صلبیه چشم به ته‌رنگ زرد مایل به نارنجی است. علت این رنگ زرد، دفع نشدن بیلی‌روبین است. در هپاتیت‌های مزمن یعنی B وC ، طیف وسیعی از علائم پوستی ممکن است ظاهر شود که به هیچ‌وجه اختصاصی نیستند و از فردی به فرد دیگر متفاوتند. مثلا گاهی بیمار با یک بیماری پوستی مثل لیکن‌پلان یا واسکولیت با ضایعات زخمی‌ یا ندول یا ضایعات خونریزی‌دهنده زیرپوستی مراجعه و پزشک به هپاتیت شک می‌کند بنابراین آزمایش خون درخواست می‌کند.

هپاتیت علامت پوستی اختصاصی ندارد

در هپاتیت مزمن، علائم اختصاصی نیست که پزشک با مشاهده آن قاطعانه بیماری را تشخیص دهد. یعنی هپاتیت B و C را با علائم پوستی اولیه نمی‌توان تشخیص داد. علائم این بیماری‌ها غیراختصاصی و شامل کهیر، واسکولیت (التهاب عروق پوست به‌صورت ضایعات قرمز رنگ روی پوست که گاهی دردناک هستند) یا نقاط خونریزی‌دهنده سر سوزنی یا توده‌های فندقی دردناک زیر پوست است.

وقتی به هپاتیت مشکوک می‌شویم

وقتی بیماری با این علائم یا با واسکولیت یا ضایعات سطحی قرمزرنگ در اندام‌های تحتانی همراه با تب به مطب مراجعه می‌کند، پزشک اول به هپاتیت شک و آزمایش خون درخواست می‌کند تا ویروس شناسایی شود. لیکن‌پلان نیز شامل ضایعه‌های بنفش رنگ خارش‌داری است که روی سطح پوست دیده می‌شود و بسیار شایع است. برای این بیماران نیز مخصوصا وقتی مقاوم به درمان باشند، آزمایش هپاتیت درخواست می‌شود. خارش عمومی ‌بدن بدون دلیل نیز ممکن است ناشی از ابتلا به هپاتیت باشد.

کهیر، نشانه هپاتیت نیست

علت بروز کهیر در 70 درصد موارد مشخص نیست. در 30 درصد موارد دلیل کهیر مشخص است که در این میان فقط درصد بسیار کمی ‌به هپاتیت برمی‌گردد بنابراین نباید نگران بود.

درمان اختلال پوستی هپاتیت

در هپاتیت حاد یا نوعA بیماری درمان و با از بین رفتن ویروس و کارکرد صحیح کبد بیلی‌روبین دفع می‌شود و ته‌رنگ زرد پوست از بین می‌رود اما در هپاتیت‌های مزمن، ویروس هرگز از بدن بیرون نمی‌رود و در سلول‌های کبدی خاموش می‌ماند. این ضایعات اغلب درمانی ندارند چون ناشی از فعالیت ویروس هپاتیت نیستند و به تحریک‌های ایمنی برمی‌گردند.

معمولا هنگام درمان هپاتیت، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی هم به بیمار داده می‌شود تا این علائم کنترل شوند. در این زمان بیماری فقط با علائم جلدی بروز می‌کند. مثلا ضایعات زخمی ‌پوست که علتش درگیری عروق پوستی است، به دنبال تحریک واکنش‌های خودایمنی و رسوب ترکیب‌های ناشی از این تحریکات در عروق بروز می‌کند. متاسفانه در فاز مزمن چون ویروس مخفی می‌شود، علائم پوستی آزاردهنده و جدی‌تر است. واسکولیت، لیکن‌پلان و ضایعات عروقی از مشکلات رایج است که حتما باید تحت‌کنترل قرار گیرند.

داروهایی که برای کنترل هپاتیت تجویز می‌شود هم عوارض پوستی دارند. تزریق واکسن  B چون واکسن هپاتیت ویروسی است، عوارضی مثل خارش، کهیر و حساسیت را در پی دارد. داروهای مربوط به کنترل هپاتیت نیز به شدت مشکلات پوستی ایجاد می‌کنند و عامل زخم، کهیر و خارش هستند.

قلیان می‌تواند باعث هپاتیت شود

هپاتیت، کبد را گرفتار می‌کند و ابتلا به آن علل عفونی و غیرعفونی می‌تواند داشته باشد.

شایع‌ترین و مهم‌ترین علل عفونی این بیماری، ویروس‌های هپاتیت B و C هستند که در طولانی‌مدت ممکن است باعث بروز بیماری سیروز و سرطان‌های کبدی شوند که بیمار را نیازمند پیوند کبد می‌کند.

این 2 نوع هپاتیت از راه‌های مختلفی ممکن است انتشار ‌یابند؛ از جمله استفاده از تیغ‌های ریش‌تراشی آلوده، لیوان مشترک، تزریق مواد مخدر و تماس جنسی ناایمن، اما علاوه بر روابط جنسی خارج از چارچوب خانواده، متاسفانه این روزها با توجه به مصرف روزافزون قلیان به‌خصوص در جمعیت جوان کشورمان، شاهد انتقال بیماری از طریق قلیان نیز هستیم. استفاده اشتراکی از یک قلیان می‌تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به میکروب سل و ویروس‌هایی مانند تبخال و هپاتیت شود.

منبع: آکاایران